 |
عمومی |
پرفنازین برای درمان انواع اختلالات سایکوتیک مانند اسکیزوفرنی به کار برده می‌شود. علاوه بر این، برای کنترل تهوع و استفراغ شدید نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در دوزهای پایین از آن برای درمان افسردگی آژیته (همراه با داروی ضد افسردگی) استفاده می‌شود. هنگام درمان افسردگی، پرفنازین به همان سرعتی که شرایط بالینی اجازه می‌دهد قطع می‌شود. پرفنازین هیچ فعالیت ضد افسردگی ذاتی ندارد. مطالعات متعدد نشان می‌دهد که استفاده از پرفنازین با فلوکستین (Prozac) در بیماران مبتلا به افسردگی سایکوتیک بسیار امیدوار کننده است، اگرچه فلوکستین در متابولیسم پرفنازین تداخل دارد و باعث بالاتر رفتن سطح پلاسمایی پرفنازین و نیمه عمر بیشتر می‌شود. در این ترکیب، اثر ضد استفراغ قوی پرفنازین باعث کاهش تهوع و استفراغ ناشی از فلوکستین و همچنین آژیتاسیون اولیه ناشی از فلوکستین می‌شود. هر دو عمل می‌تواند برای بسیاری از بیماران مفید باشد. |
|
عوارض جانبی |
هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض ناخواسته نیز شود. اگر چه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود اما در صورت بروز آن با پزشک یا داروساز خود مشورت نمائید: دیس کنيزی، اختلالات انزال، آمنوره، ژنیکوماستی (بزرگ شدن پستان)، گالاکتوره (خروج شیر از پستان)، بی نظمی قاعدگی، اگزما، قرمزی پوست، حساسیت به نور، خارش، تغییرات رنگدانه های پوست، کهیر، بی اشتهایی، یبوست، خشکی دهان، تهوع، افزایش بزاق، استفراغ، افزایش وزن، کاهش ضربان قلب، بی قراری، ناهماهنگی عضلات بدن، گیجی، تشنج، سرگیجه، رویاهای غیر عادی، خواب آلودگی، دیس تونی، عوارض اکستراپیرامیدال، سردرد، بیش فعالی، کاهش میل جنسی، علائم شبه پارکینسون، اختلال عملکرد کبدی، تاری دید، تب، احتباس ادرار، آنمی همولیتیک، لوکوپنی (کاهش گلبول های سفید خون)، سنگ صفرا، افت فشار خون وضعیتی. |
|
مقدار و نحوه مصرف |
دسته دارویی: آنتی سایکوتیک مقدار مصرف هر دارو را پزشك معين مي نمايد. اما مقدار مصرف معمول دارو به شرح ذيل است: درمان اسکیزوفرنی: کودکان بالای ۱۲ سال و بزرگسالان: بیماران بستری در بیمارستان: دوز معمول، 16-8 میلی گرم، 4-2 بار در روز. حداکثر دوز مجاز روزانه: ۶۴ میلی گرم. بیماران بستری در خانه: دوز ابتدایی، ۴-۸ میلی گرم، ۳ بار در روز. درمان تهوع و استفراغ شدید: بزرگسالان: 16-8 میلی گرم روزانه در دوزهای منقسم. |
|
هشدارها |
-در ابتدای درمان و پس از هر بار افزایش دوز، به آهستگی از حالت نشسته به ایستاده تغییر وضعیت دهید، زیرا احتمال افت فشار خون وضعیتی وجود دارد، به خصوص در بیماران دیابتی با زمینه مشکلات قلبی-عروقی و افراد مسن. -در طول مصرف دارو، از قرار گرفتن در مقابل نور مستقیم خورشيد خودداری کرده و از ضد آفتاب، کلاه و لباس پوشاننده مناسب استفاده نماييد، زیرا احتمال دارد در نواحی ای که در معرض نور خورشید قرار دارند، رنگ پوست به آبی متمایل به خاکستری یا ارغوانی تغییر رنگ دهد، که این عارضه معمولا همراه با تغییر رنگ عدسی یا قرنیه چشم رخ می دهد. -مصرف پرفنازین ممکن است باعث بروز عوارض خارج هرمی گردد، که بعضی عوارض در ابتدای درمان و بعضی دیگر سال ها پس از آغاز درمان ایجاد می شوند، فرم های حاد، وابسته به دوز هستند و پس از قطع داروی ایجاد کننده عارضه، به سرعت از بین می روند: دیس تونی حاد و تاخیری (افزایش غیر عادی تون عضلانی و باقی ماندن عضله در یک انقباض پیوسته و پایدار)، دیس کينزی تاخیری (حرکات غیر ارادی)، آکاتیزیا حاد و تاخیری (بی قراری، تکان خوردن های مکرر و بروز حرکات غیر هدفمند است)، پارکینسونیسم (بی حرکتی، کندی حرکات، لرزش، حرکات پرشی اندام ها). -در حین مصرف دارو، در صورت بروز علائم سندرم نورولپتیک بدخیم (افزایش دمای بدن به بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد، سختی عضلانی، تغییر سطح هوشیاری، افزایش ضربان قلب، فشار خون ناپایدار، تعریق شدید، تنگی نفس، افزایش تعداد تنفس در دقیقه، بی اختیاری ادرار و مدفوع) دارو را قطع کرده و سریعا به مراکز درمانی مراجعه نمایید. |
|
کاتالوگ |
کاتالوگ پرفنازین 4 |
